STANOWISKO GŁÓWNEGO INSPEKTORATU PRACY W SPRAWIE PRZERW W CZASIE PRACY KIEROWĆÓW

(GNP-401-023-220/07)

(...) art. 1 pkt 1 ustawy z 16.4.2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. Nr 92, poz. 879 ze zm.) (...) określa czas pracy kierowców wykonujących przewóz drogowy, zatrudnionych na podstawie stosunku pracy. Oznacza to, że jej przepisy stosuje się do wszystkich kierowców-pracowników wykonujących przewóz drogowy. Departament Prawny informuje również, że w myśl art. 13 ustawy o czasie pracy kierowców po kolejnych godzinach pracy kierowcy przysługuje przerwa przeznaczona na odpoczynek wymiarze nie krótszym niż 30 minut, gdy liczba godzin pracy nie przekracza 9 godzin oraz w wymiarze nie krótszym niż 45 minut, gdy liczba godzin pracy wynosi więcej niż 9 godzin. Przerwa ta może być dzielona na okresy krótsze, trwające co najmniej 15 minut każdy, wykorzystywane w trakcie 6-godzinnego czasu pracy lub bezpośrednio po tym okresie. Przerwy te ulegają skróceniu o przerwę w pracy trwającą 15 minut, którą pracodawca jest obowiązany wprowadzić, jeżeli dobowy wymiar czasu pracy kierowcy wynosi co najmniej 6 godzin. Przerwa, o której mowa w art. 13 ustawy o czasie pracy kierowców, stosowana jest do wszystkich kierowców-pracowników z wyłączeniem kierowców, o których mowa w art. 22 ustawy, czyli m.in. kierowców zatrudnionych w transporcie regularnym na trasach nieprzekraczających 50 km (...)

(...) W myśl art. 31b ust. 1 ustawy kierowcy przed upływem 6 godzin łącznego dziennego czasu prowadzenia pojazdu przysługuje przerwa przeznaczona na odpoczynek w wymiarze nie krótszym niż 30 minut, gdy łączny czas prowadzenia pojazdu wynosi od 6 do 8 godzin, oraz w wymiarze nie krótszym niż 45 minut, gdy łączny dzienny czas prowadzenia pojazdu przekracza 8 godzin. Kierowcy zatrudnionemu na podstawie stosunku pracy, który wykonuje przejazdy, o których mowa w rozdziale 4a ustawy o czasie pracy kierowców, przysługuje zatem zarówno 15-minutowa przerwa z art. 6 ust. 3 ustawy, jak i przerwa z art. 31b ust. 1. Przerwy z art. 6 ust. 1 ustawy o czasie pracy kierowców nie wlicza się do przerw wynikających z art. 31b, a co za tym idzie, udzielane są one niezależnie. Pracownikowi przysługuje zatem jedna przerwa 15-minutowa (wynikająca z art. 6 ustawy o czasie pracy kierowców) oraz jedna przerwa 30- lub 45-minutowa (wynikająca z art. 31b ustawy o czasie pracy kierowców). Z uwagi na to, że przerwy z art. 31b mogą być dzielone na krótsze odcinki czasu, z których co najmniej jeden powinien obejmować nie mniej niż 15 minut, kierowcy-pracownikowi, który korzysta z takich dzielonych przerw, przysługują co najmniej dwie przerwy obejmujące nie mniej niż 15 minut (jedna z art. 6, druga z art. 31b ust. 2 ustawy o czasie pracy kierowców) oraz przerwy stanowiące „dopełnienie” 15-minutowej przerwy wynikającej z art. 31b ust. 2 – odpowiednio do 30 lub do 45 minut.